هم اکنون در بسیار از کشورها ، مشکلات حمل و نقل و ترافیک به یکی از چالشهای مهم اجتماعی و ملی  تبدیل و سهم  قابل توجهی  از تولید ناخالص  ملی را تشکیل داده است ، بطوریکه  دستیابی به حمل و نقل ایمن ، ارزان و کارا   بعنوان یکی از محورهای اصلی سیاستهای توسعه مورد تاکید است . طی سالهای متمادی ، متخصصان حمل و نقل  ساخت و ساز و عمران راهها و بزرگراهها را در کنار برنامه های رایج دیگر نظیر توسعه حمل و نقل عمومی ، کاهش تقاضا ، کاربری زمین و…. توصیه می کردند . اما از دهه 90 میلادی  آنان  متوجه شدند که  ظرفیتها و امکانات جدید در مدت کوتاهی توسط مصرف کنندگان بلعیده شده و در اثر مسابقه ایجاد شده بین ساخت راه و جاده  با  تولید اتومبیلهای راحت و ارزان  ، تلاشهای عمرانی کم اثر شده و  ایمنی راهها نیز مرتبا در حال کاهش است .از سوی دیگر پیشرفت فناوریهای روز شرایط مناسبی را برای ایجاد ارتباط بی وقفه بین تصمیم گیرندگان ، مراکز مدیریت ترافیک ، خودروها و نیز وضعیت ترافیکی جاده از طریق سنسورها و دستگاههای الکترونیکی فراهم نموده و مدیریتی هوشمندانه ، هدفمند و هماهنگ را بمنظور ارتقاء بهره وری و افزایش کارائی شبکه محقق شد و بدینگونه بود که Intelligent Transportation Systems  یا ITS به مفهوم امروزی آن در ابتدای دهه 90 میلادی متولد شد.

در کشور ما ITS  در ابتدا  با نگرش شهری در ابتدای دهه 70 در تهران دنبال شد و خوشبختانه هم اکنون در سطح وسیعی مورد اقبال دست اندرکاران و مسئولین حمل و نقل شهری ، جاده ای ، ریلی قرار گرفته است .

از طرف دیگر با توجه به گستردگی و تنوع پروژه های مرتبط با موضوع ITS  و نیز طراحی مرکز کنترل ترافیک ، ضروری است در این خصوص مطالعات هماهنگ و یکپارچه ای صورت پذیرد.